Veel mensen denken, dat rosé een mix is van rode en witte wijn, maar dat klopt niet. Hoewel het soms wel gebeurt, is het in Europa verboden om een wijn, die op deze manier is gemaakt, rosé te noemen. Een alcoholvrije rosé wordt gemaakt van blauwe druiven, die ook worden gebruikt voor rode wijn, maar omdat de methode anders is, is het eindresultaat lichter. Omdat alcoholvrije rosé wordt gemaakt van alcoholhoudende rosé, leggen we eerst de verschillende methodes om alcoholhoudende rosé te maken uit.
Rosé als restproduct
Vroeger werd rosé wijn gemaakt van het restproduct van rode wijn. Als de druiven niet goed genoeg waren om rode wijn van te maken, dan werd er rosé van gemaakt. Ook als de rode wijn zelf niet van de gewenste kwaliteit was, werd het gebruikt als basis voor rosé en werd het gemengd met andere wijnen. Tegenwoordig is dat niet meer het geval. Alcoholvrije rosé is een populaire wijnsoort en wordt daarom bewust geproduceerd. Hierdoor doet de kwaliteit ook niet onder voor die van rode of witte wijn.
Directe persing
Bij een direct persing worden de blauwe druiven na het oogsten geperst. Hierdoor is er maar weinig contact tussen de schillen en het druivensap, waardoor de rosé slechts heel licht gekleurd is. Om te voorkomen dat de wijn te weinig kleur heeft, wordt het sap van de laatste persing toegevoegd. Dit sap heeft namelijk meer kleur. Na de persing vindt het gistingsproces plaats. Deze methode wordt vooral in het Loire gebied gebruikt.
Korte inwerking
Bij een korte inwerking wordt de rosé tegelijk gemaakt met rode wijn. De most, het mengsel van de gekneusde druiven met de pitten en schillen erin, gaat het gistingsproces in, zoals ook bij rode wijn gebeurt. Na een korte gisting, vaak maar een paar uur en maximaal twee dagen, is de gewenste kleur bereikt en laat men een deel van het sap weglopen. Dit sap wordt opgevangen en is de basis voor de rosé wijn. Hoe langer het duurt, voordat het sap wordt afgetapt, hoe donkerder de uiteindelijke rosé zal worden. De gisting van de rosé wijn wordt vervolgens apart voortgezet op dezelfde manier als witte wijn wordt gegist. Met wat er overblijft, wordt rode wijn gemaakt. In deze wijn zit dan naar verhouding meer most, waardoor het een donkerdere, stevigere wijn wordt, die veel tannine bevat. Deze methode wordt ook saignée genoemd, wat Frans is voor ‘laten bloeden’. Het is de meest gebruikte methode om rosé te maken.
Mengen van blauwe en witte druiven
Hoewel het niet toegestaan is om rode en witte wijn te mengen om rosé te maken, is het wel toegestaan om blauwe, rode en witte druiven te mengen om rosé te maken. Het sap van de verschillende druiven wordt samen gegist tot een rosé wijn. Doordat de blauwe en witte druiven zijn gemengd wordt de kleur van de wijn dus uiteindelijk rosé. Deze methode wordt vooral in Duitsland en Oostenrijk gebruikt.
Alcoholvrije rosé
Als de rosé met alcohol is gemaakt, dan moet de alcohol nog verwijderd worden. Dit kan op drie manieren gebeuren, namelijk vacuümdestillatie, omgekeerde osmose of spinning cone column. Welke methode ook gebruikt wordt, de producent doet altijd zijn beste om de smaak zo veel mogelijk te behouden. De smaak van een alcoholvrije wijn is dan ook nagenoeg hetzelfde als de smaak van alcoholhoudende wijn. Bovendien is de kwaliteit gelijk.
Een alcoholvrije rosé is dus eigenlijk een heel lichte rode wijn. De smaak is fris en de wijn wordt meestal gekoeld gedronken, net als witte wijn. Veel rosé is droog van smaak. Door de smaak is rosé geschikt om bij allerlei soorten gerechten te drinken, maar is het ook een wijn, die op een terrasje gedronken wordt. Voor liefhebbers van alcoholvrije bubbels is een mousserende rosé ook heel geschikt. Kijk ook eens naar vegan wijn. Alleen bij deze wijn weet je zeker, dat er geen dierlijke producten zijn gebruikt.
